KAŞ / ANTALYA

Gel de şaşma şu feleğin işine,
Vurulmuşum güzelimin Kaş’ına,
Oturmadan sofrasının başına;
Beni taktı sevdalımın peşine...

Yön çevirip tepesinin başına,
Bağdaş kurup oturmuşum döşüne,
Kalem dürttü; şairinin işi ne,
Vurulmuşum güzelimin Kaş’ına…

Gözüm saldın sahilinin yoluna,
Herkes atmış çantasını dalına,
Takıvermiş yarenini koluna;
Vurulmuşum güzelimin Kaş’ına…

Arabalar yol üstünde yarışta,
Kimi fani deniz ile dövüşte,
Kimisi de çadır keyfi güneşte;
Vurulmuşum güzelimin Kaş’ına…

Gökyüzüne çekilmeden tül perde,
Sandalları kırbaçlanır seferde,
Sofraları hazır eder nefer de;
Vurulmuşum güzelimin Kaş’ına…

Güneşini uğurlarken kafile,
Yer kalmadı denilse de nafile,
Kahkahalar doluverir sahile;
Vurulmuşum güzelimin Kaş’ına…

Anadolu’m canlarının âdeti,
Misafiri Hıfz etmektir gayreti,
Seni senden alıverir hürmeti;
Vurulmuşum güzelinin Kaş’ına…
Hıfzı KARACA
(T. C. Kültür Bakanlığı Halk ve Kalem Şairi)