Bülbülünün yönü Rabbine karşı,
Feryadı figanı saranda arşı,
Kendini bilmezi verdirse marşı;
Bülbülün dünyası sevdasınadır,
Kulunu neylesin Mevla’sınadır…
*
Kalem tutan bülbül kula yaranmaz,
Eskidir urbası saçı taranmaz,
Kazınsa da mide lokma aranmaz;
Bülbülün dünyası sevdasınadır,
Kulunu neylesin Mevla’sınadır...
*
Avcı olanları avın ararsa,
Vursun bülbülünü; işe yararsa,
Aydınlansa gece, gündüz kararsa;
Bülbülün dünyası sevdasınadır,
Kulunu neylesin Mevla’sınadır…
Bu şiir, bülbülün aşkını ve teslimiyetini anlatan bir alegoridir. Bülbül, Allah'a yönelen ve O'nun rızasını arayan bir kulun sembolüdür. Bülbülün feryadı, gökleri sarsar, ama kendini bilmeyenler onun marşını söyleyemezler. Bülbül, dünyevi şeylere değer vermez, sadece sevdiği gül için yaşar. Bülbül, avcıların saldırısından korkmaz, çünkü onun hayatı Allah'ın elindedir. Bülbül, gece gündüz demeden sevgisini ilan eder, çünkü onun dünyası sevdasınadır.
YÜREĞİNİZE SAĞLIK...