EY FÜSUN !
ey Füsun !
senin uyurken dudağında gülümseyen mor gül benim kalbimi ırgalayan hüzün olsun kendini bırak bana taşıyayım seni seninle bir ömür yaşayayım bedenim bedenine destek olsun ah herkes susuyor hiç kimse bilmiyor içimin yangınını bendeki acılarda bir türlü dinmiyor haberin olsun ağıtlarım sanadır, zamanadır bir, bir boyun büküyor figanlarım bir hasat mevsimidir bu biçilen yüreklerdir aysız gecelerde ruhsuz metropollerde seslenişim beni bu hallere koyanadır |