İÇİMİN İÇİ KAPKARA DİBİ TUTMUŞ TENCEREne çok tel, ne çok çamaşır suyu, ne çok bulaşık deterjanı, bulaşmış bulaşmamış bir can, hiç biri ama hiç biri, çözmedi içimin içinin bağlarını, büyük ihtimalle bebelerin kundağında, kalmıştı bedenim, bedenimin içindeki kör ağlar, ağlarken ağlamayla bağlamışlardı kundağımı, yoksa neden, niçin ya da nasıl bir ağlamak örtüsü, üzerimde tayyör gibi salınır, bilemedim kimse bilemezdi zaten, günler günleri açıyor, açılan yarlardan, kan damlıyordu, bir ağlamak ötesi, ne bekliyorum ki içimin içi kapkara dibi tutmuş tencere… Sibel Karagöz #sibelkaragözşiirleri #sibel_karagoz |