CAM KIRIKLARIne çoktu kırık camdan dökülmüşte ciğerimde parçalanmaya doymuyordu her nefeste kan soluğumda raks ediyordu yürek durur mu o da bir tamburun beline vuruyordu çamurlara bulanmış camlarda yağmur süzülüyor damla damla her damlada biraz daha sen çiziyorum çamurlu camlara sonra bir damla daha bir daha derken boylu boyunca sen camdan çıkıp da gelecek gibi bakıyorsun telaşa düşüyorum kalp yırtılıyor cama sarılıyorum diye şangır şungur cam kırıkları ile yere yığılıyorum senden kalan biraz cam biraz kan çokça hüzün Sibel Karagöz #sibelkaragözşiirleri #sibel_karagoz |