SUSKUNUN İPİuzun uzadıya bir nefesi, ciğerime dolduruyorum, sanki bir daha alamayacak gibi, sonra bir soruyu yudumlarken, çiğerimden dökülüyor, kimeydi ki bu inleyiş, niyeydi ki bu kimsesizlik, çok direkli bir apartmanda, yalnızlığı büyütüyordum, öyle aleni, öyle apaçık, öyle kimsesiz, her yemeğe tuz atılırdı, nenem tuzsuz yemek, çocuksuz eve benzer derdi, neden demedim, diyemedim, öyle incinmiş harfler kullanmıştı ki, bazen kal gelir, öyle yorgan döşek, öyle uykusuzluğu yudumlarsın, aslında sadece bilirsin, suskunun ipi çekilmiştir… Sibel Karagöz #sibelkaragözşiirleri #sibel_karagoz |