EYLÜL
EYLÜL
Yazın hemen ardından Eylül gelince, Bir yalnızlık duyulur, inceden ince. Kalmaz artık anlamı söylenen sözün, Konuk olur yüreğe, sükût ve hüzün, Yerler dolar yaprakla sararmış, fersiz, Gazel kalır geride puldan değersiz. Hazanın arkasından gelir kara kış, Yaprakların ruhundan dökülür nakış. Üstü karla örtülür, peşinden çürür, Ölüm denen muamma her yanı bürür. İnsan da yaprak gibi değil mi söyle? Ömründe bir sonu var, ezelden böyle. Türkoğlu’yum bu hana her gelen gider, Son yaprağın ardından emeller biter… YAŞAR ÖZKAN 16.12.2009 Safranbolu |