Bir karanlıktan diğer karanlığa doğdum.
Ben bir hiçtim, yoktu bilincim.
Bir müslüman kulağıma eğildi.
Ve şunları söyledi.

Allah-u ekber, allah-u ekber.
Eşhedü enla ilahe illallah.²
Eşhedü enne Muhammeden abdühû ve Rasülü.²
Hayyales saleh,² hayyalel feleh²
Allah-u ekber², lâ ilâhe illallah¹.

Bu benim kendi tercihim değildi.
Zorla hipnotize ettiler ruhumu, bedenimi.
Dünya’da dört bin küsur dîn varken;
Hiçbir seçenek sunulmadı esirlere.

Biraz büyüdüm, dillenmeden dinlendim.
Müslüman abluka altına almıştı zaten beni.
Elleriyle dilleriyle yıkadılar beynimi.
Hadi evlâdım, allah 1’de dediler sürekli.

Ben işaret parmağımı gösterdikçe aferin dediler.
Övgüydü bu... çocuk için bir ödül!
Onlar ne derse ben onu tekrar ettim.
Allah 1’dir dedim, onu hiç bilmeyerek.

Herkesin ağzından çıkan söz allah idi!
Her yerde, şükürler olsun denilirdi.
Onlar ezberletti, bense papağan gibi tekrar ettim.
Artık kutsanmış müslüman olmuştum.

Kendimi yedi yaşında sorgulamaya başladım.
Sekiz yaşında allah kimdir, diye sordum.
Sus dediler bana, allah sorgulanmaz!
Ben korktum ve sustum.

Doğadaki her şeyi sorguladım.
Dokuz yaşında oruç tutmaya başladım.
O müslümanlardan çok dayak yedim.
Saygısızlık taş edecek beni diye sustum.

Başıma neler geldi neler.
İçime ata ata, sustum.
Çocuktum kaç defa intihar ettim, ölemedim sustum.
Hiç güzel anım, hatıram olmadı.
İsyan etmek günah dediler, sustum.

Haksızlıktı insan olmak, diğer canlara.
Dinî kitapları okuyup okuyup, sustum.
Çok yanlışlar vardı aklımda,
Cevap bulamadım, sustum.

İnsanların güzel ahlakını örnek edindim kendime.
Çirkinlikleri yakıştıramadım hiç birisine.
Çok düşündüm dört duvar arasında.
O duvarları yıkamadım, sustum.

Dokuz yaşında başladım şiirler karalamaya.
Bağlandığım insan aşkıyla direndim tutunmaya.
O şiirler aydınlattı beni, yıllar sonra!
Dünyanın adaletine ağladım, sustum.

Gittiğim her yerde inatla hakkaniyet aradım.
Hiçbir haksızlığa karşı, boynumu eğmedim.
Başkalarının suçlarına bile pişman oldum, kaç bin defa!
İşin içinden çıkamadım, sustum.

Kur’an öğrenmek istiyordum, yoktu türkçesi.
Yokluğun, varlığından habersizdim hep!
Atatürk düşmanıydım ben.
O’nu kime sorsam sövüyorlardı, sustum.

Büyürken binlerce sorularla beraber,
Kafamın ağrısı hiç geçmiyordu, beynimin içinden.
Dualarım yetersizdi sanırım, ulaşmıyordu rabbe!
Daha yakın olmak için, kuranı okudum sonra;
Ne din kaldı ortada ne soru, yıkılmıştı tüm duvarlar.

Ben hayatımda bu kadar çok acı çekmemiştim.
Sanki düşdüm dipsiz kuyulara.
Ne cenneti, ne cehennemi?
Ahiret bile kalmamıştı hesapta.

Onca çile, onca acı, boşuna mıydı?
Neden çaldınız ömrümü benden?
Neden katlettiniz hayatımı?
Bu kin, bu düşmanlık niye?

Ben istemezdim böylesini.
Benim tercihim değildi, yalanlarınızı hâk saymak.
Susmak zorunda olduğum o, 22 yılın karşılığı nerede?
Şimdi ne ateistim ne müslüman.
Dinsizim ben! Elhamdülillah ise elhamdülillah! Cani değilim.