ZAMANIMIZ VARMI BİLMEDEN
Sis çökmüş sabahın aydınlığına. Gözgözü görmez durumda beklerken yine de kuş seslerini işitirim. Yağan yağmurun ve çisenin altında şaşırmış gibi bakınır kırda açmış çiçekler. Ne tarafa döneceğini bilmeden. Zaman akıp gider, giden her saniye hayatımızı öğütür değirmeninde. Yaşamaya değer değerler hatırına tutunurum hayata hayalini gerçek umarak. Gönlümde biriktirdiğim sıcaklığınla ısınırım. Her şeyi zamana bıraktık, zamanımız var mı bilmeden.
|