ÖLÜME BİR GÜLÜŞ BIRAKMAKumudun gözleri yaşlı, siliyorum inceden inceye, durmadan yağıyordu, ne cam kaldı, ne can, yağdı yağdı ve yağıyor, gökte umudunu yitirmiş demek ki, yoksa bu kadar göz yaşı neden? işin sonu toprak, bir avuç toprak, hoplasan da, zıplasan da, bir avuç hayal, tarihi yazmıyor belki, ama dayanıklığını ölçüyor muhakkak, ne kadar daha dayanabilirim, ne kadar daha soluk koştururum, tanrının richter ölçeğine düşüş, belki de ölüme bir gülüş, bilmiyorum ya da hayal edemiyorum, ama ölüme bir gülüş bırakmak istiyorum, ben kazandım demek gibi, ya da yaşamak denen sınavı kazandım der gibi, yaşam, ölüm, hepsi bir sınav temiz bir kağıt verdim, bırakında gülüş ödülüm olsun… Sibel Karagöz #sibelkaragözşiirleri #sibel_karagoz |