Ne bizi eken pişman,Nede bizi bulan hoşnut
Ne bizi Eken Pişman nede bulan hoşnut
[/ortala] Gecenin zifiri karanlığı kaybolduğum Karanlıktan korkan yüreğimin hüznü. Güneşin doğuşunda aydınlığa sığınırken Garktan şimale dönen yüzüm solgun.. Ya yokluğunun sarmaladığı korku ile hüzün Birbirine karıştı belleğim derinliklerde Sana gerçeğim ol dedikçe kaçtığın.. Bir bilmecenin karelerinde aradığım Rüzgâr’a bıraktığın, Tenin kokusu gibi seni sevmek... Sana Gerçeğim ol dedikçe Ben Bilinmiyen bir Gezegenin içinde, Kara deliğin karanlıklarında kaybolan Sonsuzluğun içinde bir zerre gibiyim. Sen gerçeğim ol dedikçe Kaçıp giden, Sarmaşıklar arasında birazda diken.. Ne bizi eken pişman.. Nede bizi biçen hoşnut... Akgün... |