Henüz şafak sökmeden ağarmadan tan yeri
Simsiyah bir hayalet aştı pencereleri
Değirmi çehresiyle ayaksız gulyabani
Kulağıma sapladı bir fısıltı hançeri.

Beni delirtmek için neler söylenir neler
Karanlığın içinde dile gelir gölgeler
Sanki uçtu  duvarlar birden yok oldu evim
Etrafıma doluşur meczuplar divaneler

Gül kokusu misali her kalbe akarmışsın
Taliplerin çok diye kınalar yakarmışsın?
Bilmemki kuruntu mu korku mu yaşadığım
Ahdıma inanmayıp fallara bakarmışsın

Varmışlar mı evine şeytansı iki kadın
Görücü geldilerse kırılmazmı  kanadın?
Ferim mi söndü eyvah katran karası şafak
Neden kem hislerimde devleşir senin adın

Kâbus azmanı korkum dolduruyor bu şehri
Hangi it kurutur ki içime akan nehri
Girdim kuytularına en bilinmez zamanın
Kadim deki yusuflar aşka boyamış dehri

Akınca minareden  rahmetiyle ilk sela
Şehadet ve tekbirle başımdan uçtu bela
Her gecem böyle geçer, beyanım açık saçık
Işte böyle vefasız, ne yâni, ne mesela