* Günlerden perşembedir ya *
* O zaman kırık kırıktır aynamın gözleri *
* Camlarda sağanaklar *
* Gökyüzü kendi dünyasına çekilip ağlar *
* Umutlarım yıkılır içime içime *
* Ellerin zincire vurulur zindanlarda *
* Benim suçum ne ? *
* Al prangalara mahkum et yüreğimi *
* Bir daha yağma yağmur *

Sensizliğini tüm sokaklarına anlattım şehrimin
Sağır ve dilsiz gecelere ezberlettim adını
Korkusu avuçlarımda saklı kaldı acıların
Umutlarımı kuyu diplerine gizledim Yusuf’un
Bakışlarım gülüşlerine saplandı insanların
Bir suçlu gibi kelepçelendim... suçsuzken !
Beni yalnızlığa mahkum ettin anılarla
Bakışım karanlık, gözlerim sensiz yaşıyorum

Yalnızlığın acısı taht kurmuş yüreğime
Bu eller unuttu okşamayı saçlarını, anlıyor musun ?
Boğazıma hiç geçmeyen hıçkırıklar oturmuş !
Unuttu dudaklarım mutlu şarkılar söylemeyi
Bilmiyorum sana daha ne kadar mecburum
Ben her gün yüreğim avuçlarımda ağlıyorum

Gülüşlerim donuk bir hıçkırık dudaklarımda
Önüme simsiyah bulutlardan bir sis çekildi
Bu kalbe acıyı siz getirdiniz
Gel artık, gel yaşayamıyorum sensiz !
Olmadığın bu şehri
Yakıp yıkmak geliyor içimden !
Dudaklarımı her ısırışımda , kanıyor içimin sokakları
Kırık aynalarımda yok, soluk gölgen
Unutamıyorum ıslak akşamları
Yağmurlar içime içime yağıyor geceleri
Hüzün rüzgarları çalıyor ikide bir kapımı
Deniz hiç bu kadar griye dönmemişti sensiz !

Sesin ümit doluydu bu gün telefonda
Konuşmaya çalıştım dayanılmaz acılarımla
İşte öylesine daha ne kadar sürer bu özlem
Ne zaman duyarım ellerinin sıcaklığını
Serin kırlara atmak istiyorum kendimi
Islak serin çimlere kapanmak ... öylece
Ağlamak ağlamak istiyorum
Konuşmak istiyorum papatyalarla
Serin elleri... yaprakları siler mi göz yaşımı ?
Sonra omuzumda bir el hissetmek
Baktığımda senin gelmiş olduğunu görmek
Ne yapardım bilemiyorum

Sessiz iniltilerim dolaşır geceleri
Karanlıklar zincirliyor bileklerimi
Ve ben... böylesine tükenmiş
Kör bir jıletle kesiyorum mevsimleri
Gözlerimde kuşlar kanat çırpıyor
Başıma başıma iniyor bulutların gözyaşları
Hayallerim seninle dolu bu akşamüstleri
Şarkılar bizi söylüyor yine
Ellerim öyle ki yorgun ... bitkinim
Gecelerim gözlerime yüklenmiş

Beni anla artık
Bu hüzünler senden gelir
Yitik bir sabah gibiyim yetim !
Şehirler dolusu alkış var dramıma
Şimdi gecelerin ortasında simsiyahım
Gözlerimde kanat çırpıyor martılar
Ben nasıl denizim ?
Kıyılarıma vurdukça dalgalar
Sana koşuyorum
Sen neredesin ?

Günay Koçak

28. 06. 2024