Suskun suskun gündüz biriken hüzünler
Demlenmeye başladı
Gökten yere düşen
Akşamın alaca karanlığında
Hafif esen ılık beklediğim
Soğuk dalgası ile
Bedenden hücrelerimi üşüyen rüzgar

Hayli geç olmuş zamanı gösteren
Duvarda kolumda olan saate
Baktım göğe çok Yok
Eskisi kadar ışık saçan yıldızlar
Yalnız kalmış gibi sanki ay
Hüzünlü karamsar gibi
Biraz mavinin koyusu

Ne yana baksam sağır edici
Derin bir sessizlik yankı yapıyor
Duyu organı kulaklarımda
Aklım karışık düşmüş dipsiz kuyuya
Eski beni arar zamanın
Karanlık tünel dehlizlerinde

Mavi tohumlar ektim
Geçen bugün de olmayan
Gelecek yarına yarınlara
Azar azar tükenen
Daha ne kadar var olduğunu
Bilmediğim ömür süresine

Gitmiş yaşamın yarısı
Benzer mi belkiler ile
Beni oyalan yalan umutlar
Benzer mi bilemem
Hayal kırıklığı yaratan bende
Gelecek olan beklediğim yarınlar