yüzümde çatlaklar ellerim çakıl taşları
seni ilk gördüğümde anladım
ve sonra içten içe ağladım umutlarıma şekil verdiğim sadece bana ait tek odalı dünyamdan özgürlük dağıtmaya çalışırkrn seni görmüştüm ilk defa dışarı adım attım ve yüzünü gördüm memleketim gibiydin hertarafın çatlaklar içinde ellerin nasırlı gözlerin yorgun öfke ve nefret dolu sevgiyede yer ayırtmıştın besbelli tebessümle gülmeyide eksik etmiyordun hani göz pınarlarında oluşturduğun deniz öylesine büyüktü’ki ürktüm boğulmaktan korktum ve simdi benimde ellerim nasırlı benimde koynumda çocuğumu almaya hazırlanıyorlar göğsümün birini ve siyah perdelerini ortüyorlar memleketime ellerimde çakıl taşları belki vurulurum ama savaşırım senin gibi kadın koynumda çocuğumun acısı olsada.... yüzümde çatlaklar ellerimde çakıl taşları |