Eflatun tanelerine sığınıyorum yağmurların
Güz vurgunu yüreğim yine akşam akşam
Bir gönül ağrısı çekiyor yokluğuna
Aynalardaki hüzünlü gözlerime dalıyorum
Orada sen varsın ; bir aşk rüyasının
Sevda çeken bakışlarında , ayın halelerinde yüzün.

Geceleri yokluğuna ıslanıyor gözlerimde hatıralar
Kırmızı ışıklar göz kırpıyor penceremde.
O, çok uzaklardaki sevgim ; yürek mektubum
Hep sana, hep senin için kuşların kanadında bekleyen
Aç artık pencereni, duy yağmurun sesinde sesimi...
Bana yaz ; şarkını, besteni, yürek sesini .

Gizli selamlar dökülür senin için dudaklarımdan
Çöl rüzgarları okşar saçlarımı, sen yoksun,sen.
Yanıtlanmaz mektuplarım ; ses vermez seslenişlerime.
Ilık ılık iner fersiz gözlerimden yaşlar ...
Niye ağlarım , kime ağlarım, ağlarım işte.
Tutsak bakışlarım , senin ela gözlerine.

Size soruyorum, penceremde ötüşen şen kuşlar
Sonbahar hiç uğramaz mı sizlere.
Akşamlar, neden böyle esrar dolu mor ufuklarınız
Beni sarhoş eden yıldızlar, ay, güneş, yağmurlar
Umutla sizlerle mutluyken ; şimdi yoksunuz
Beni sarhoş eden akşamlar, ben değil
Siz bir hoşsunuz, siz sarhoşsunuz.

Biliyorum akşam trenlerini bekleyişim boş yere
Değiştiremiyorum ne yapsam kaderi
Gömülmüşüm seninle beste yapan düşlere
Silemedim , silinmez de içimdeki kederi
Aşk aşk diye hep, kalbim boşa koşmuş
Göz yaşlarım değil, aşkım sarhoşmuş.

Günay Koçak

22. 06. 2024