On sekiz haziran’dı, bir salı günü,
Aynanın kenarına bir not bırkaıp,
Beni uyandırmadan gitmiştin ya hani,
Ölsemde unutamam, o kapkara günü,
Şimdi hayalimden’de bi gidermisin.

Çekmecede tokan kaldı unutup almadığın,
Albümde onlarca resim, bir kere gülmediğin,
Yüreğimde el izin var, giderken silmediğin,
Bende neyin kaldıysa alıp, bi gidermisin.

Sahilde dolaşırken, uçuşan saçların kaldı gözümün önünde,
Terliğine bulaşan kumlar, kapının eşiğinde,
Güneş kremin, gözlüğün, banyonun girişinde,
Deniz kokunu da alıp, bi gidermisin.

Yiyemem hakkını, inkar edemem,
Yastığım, kuş tüyü de olsa, rahat değil dizinden,
Uyutmuyor hatıralar, her gecem gündüz gibi şimdi senin yüzünden,
Yatak odasında aydınlığın, ışığın kaldı, onları da alıp, bi gidermisin.

Girme rüyalarıma artık, uzatma ellerini, dokunma bana,
Çınlamasın kulaklarımda o titrek sesin,
Dolaşmasın ensemde gül kokulu nefesin,
İçine düştüm bir kere, ayrılık denen kafesin,
Bütün özgürlüğünle, bi gidermisin.

Rüzgar, hangi yönden eserse essin şimdi,
Ne kırılacak bir dalım, ne düşecek yaprağım var,
İster yağmurlar yağsın gökyüzünden, ister lapa lapa kar,
Çiçekler senin olsun, gül’ler, lale’ler leylak’lar,
Baharlarını’da alıp, bi gidermisin.

FEVZİ EMİR YILMAZ