Baba Kırmızı
Kan rengi çicekli elbisem
Kireç kokan hanede, anne teninden geçen. Kuşandık bayram havasında Çocuk edasıyla, Elit elbise! işte bu adî sokakta. Durmadı bizde, üzerimize olduramadık. Biz karşı komşular gibi hiç olamadık Kuşandık nidasız günleri, Her defasında, her cefasında Hırçın bir yılan oldu sözleri.. Hep ve yine, Kızıl akşam üzeri, tamda ezan vakti Gelmesin istedik o makus velî. İşte yine azrail olmuş bir deli!! Yılları heba ettik bir avuç KIRMIZIYLA.. Kurumuş güller gibi döküldük hep bir yana. Taa o yana, yanıbaşına! Ve biz neden oradan gidemedik Baharlar vardı da biz mi göremedik.. Bu ateşli ejderhayı yalnız bizmi sevemedik. Zorba sevdin, zorla sevdin, Sevemedin eğreti dağının yamaçlarını. Belkide sevmek istemedin. Sanki biz değildik senin dengin. Ah be Kan rengi çiçekli elbisem.. |
Bazen hiçbir şey dememek çok şey demek gibi geliyor. Bu siiin altında bütün kelimeler nahoş duracak.
Ama elbisenin ne suçu var.