NEŞET ERTAŞ ANISINA
Şu bozkırdan bir garip geçti
Yırtık hırka diyar gezdi Tokacı kendine saz etti Yalın ayak yere bastı. Sen bozkırın tezenesi Gönüllerin hazinesi Âşıkların gerçek sesi Neşet Ertaş efsanesi. İnsandır senin özün Gönüllere şifa sözün Dertlilere derman sazın Gittin gölgen kaldı adın. Niye kış oldu yazın? Boynu bükük kaldı sazın Yok muydu hiç muradın? Kara bahtın kara yazın. Garibin yüzü güler mi? Gönülde resmi solar mı? Bir değil binler gelse Senin yerin dolar mı? |