SEVGİ KIRIKLARIyine kabuğuma çekildim kaplumbağalar gibi sırtımda taşıyorum içimi dışımı kırılan kolumdu yen’e yükledim çalınan ömrümdü kadere yükledim can kenarı kalmamış cam kenarına oturdum kahvem sigaram bir de daktilom ses kesilir iç’e dönerim daktilomla konuşur dinlerim dalarım pencereme turuncudan kızıla maviden turkuaza göğü dökene kadar cama düşen her damla içimi ıslata ıslata kilometrelerce gurbete bırakır kırlangıç olurum konarım camının pervazına izlerim damlaların gamzene doluşunu içim yanar kırıklara razıydım biraz ekmek yarım da olsa sevgi kırıkları umutlarımı, aralarsın diye pencerenin pervazına bağladım limansız gemiydim, gözyaşlarında battım... Sibel Karagöz #sibelkaragözşiirleri #sibel_karagoz |