Sevdaya gölge düşürmek vefasızlıktır
Ve merhamet diz çökmemişse
O sevda hayatta kalır

Vakit imsak ile seher arası
Doğuşa kaç var bilmiyorum
Gün ışıdı ışıyacak
Gözlerim yarı kapalı
Açmaya korkuyorum
Büyü bozulacak;
Kaybolacaksın diye


Hiç bitmesin istiyorum o an ;
Gitmesin ; kal sevdiğim !
Kırgın olsamda ihânetine
Sevinsin istemiyorum rüzgarı
Tutuklasınlar seni ,
Kipriklerim gerisine
Prangasını vursun kerahat vakti
Hüküm giy sonsuza kadar sevdiğim

İçimi ısıtıyor her dem esen rüzgarın
Lâ perdesini aralıyor kalbimin
Meğerse : Adamsızlığını bile sevmişim
Boynumda dolaşırken anlık nefesin
Yaralı yüreğimden ılık ılık öpüşun
Boşaltıyor tüm nefretimi
Seni nasıl ekmişim yüreğime anla;Sevdiğim!


Kavrulsamda nedametinde
Dökülsede yüzümün duvarları
Merhametim daha diz çökmemiş
Bundandır gidemeyişin
Bendeki yerin gözümdeki nemin
Merhametimle nasiplenmişsin
Sen, bende ;
Mahşere kadar tutuklusun; Sevdiğim!


Kaç gece mavi İmgeler topladım ruhuma
Açtığın yaraları sarmak için
Hiç biri deva olmadı
Gözlerinin rengi sarı çiçek kadar
Okşadı kipriklerim
Göz ucuyla saydım hep
Seviyor sevmiyor ihtimalini
İhtimalleri bile canıma işledim; Sevdiğim!


Kaparmadım kanatlarını
Canım bildim biteviye
Değsin istedim mecnuni sevdalar
Sen, bende vefasızlığın
Ben, sende vefanın örneği oldum
Senden gidişlerim imkansızlaşmış sevdiğim
Sağnak yağışlı;
Düş vurgunu sevdiğim



Ahben de