Şehr-i hazânŞehr-i hazân derler gönül hârıma Dilden dile belki ismi denmezem Gülen gülsün çıktığım gün darıma Şefaâtten başka dala konmazam Ne agâham ne ümmmiyem ne deli Hakikâttir şol ömrümün temeli Kul odur ki sadık olsun emeli Şol dünyanın ikbâline kanmazam Cehd eyledim varam aşk otağına Anladım ki fermân gerek bağına Felek bekler düşürmeye ağına Ahd etmişem al atına binmezem Gözsüz gördüm arşı ferşi alemi Hayy deyuben yeksan ettim elemi Yâr belledim yazı yazan kalemi Göğe çıktım gayrı yere inmezem Ben diyemem benlik cana zâr imiş Dünya ne ki aşk ehline ar imiş Yedi kat gök yedi kat yer var imiş Amentü’den gayrı kelâm anmazam Belâ dedik ta ervâh-ı ezelden Farkımız ne yere düşen gazelden Makberî’yim geçer olmam bu hâlden Nârı da hoş nûru da hoş sönmezem _____Makberî |