Gül Yarası
Gül Yarası
Bir hücre bu içimde yutkunarak bitiremediğim, Dışımda üç adım atarak tükendiğim. Duvarlarına bırakıyorum Soğuk bir şiir Bilmem kaç yumrukla ısındılar Kaç başa değip of aldılar Isınsın Isınsın ki Titremesin ellerimde heceleri Üşümesin kelimeleri Ağlamasın satır satır koparak Tükenmesin noktalı sayfalarımda Sarılsın yalnızların değdiği terine de Islansın şiirimin ç’öl yüreği Dinle ey parmaklıklar dinle Döndüm sana doğru Tutunup sımsıkı Çelik ayazına Pas kokunu Çekip içine hücrelerimin Soruyorum yarım yarım Ellerime senden Daha sıkı tutunan oldu mu Parmaklarımdan sızana Onlar kan değil Gül yarası deyip Kana gül konduran Oldu mu Sus Sen de sessizliği üfle yüzüme ,,,Hücre,,, |
o insanın kendi içinde ki zindan
ışık sızdırmıyor zaman zaman
Her kırmızıyı gül niyetine avuçlar
Parmakların arasında akar kan
böyle sevmek yorar
kalem daim olsun,,,