ÖMÜR DEDİĞİN
Uzun uzun yaşamamalı insan,
Öyle çocukların maskarası, Eşin dostu mecburiyeti olmak gibi. Yoksa yitiriveriyor hayat anlamını, Boz bir arazi, çorak bir toprak misali. Her geçen günde açılıyor gözleri biraz daha, Çıplak görüyor her şeyi. Dökülüyor sıvaları bütün insanların, Altından foyaları çıkıyor. Anlıyor ne kardeş kardeş, ne de dost dost! Herkesin ayrı bir hesabı var. Küsüveriyor hayata, umursamıyor hiç kimseyi. Gönül koyuyor eskiler yeniler, Ama bilmiyorlar zaten geçti onlardan. Tek üzüntüsü, geldiği gibi yalnız gitmek bu hayattan. |