Sen giderken
Sen giderken dalında soldu güller,
tomurcuklar kurudu küstü bülbüller sustular öterler mi bir daha bilmem... Hani rahvan atlar vardı çatlarcasına koşan yoruldu hepsi çöktüler yılkı atları gibi koşarlar mı bir daha bilmem... Sen giderken gökyüzünde söndü yıldızlar yönünü kaybetti şimal tutuldu ay soldular ışıldarlar mı bir daha bilmem... Hani zaman vardı koşarcasına geçen durdu sanki dakikalar saniyeler mimlenmiş gibi işlerler mi bir daha bilmem... Sen giderken gözlerimde dondu bakışlar nazarım buz tuttu tebessümü bilmez üzgünler gülerler mi bir daha bilmem... Hani mutluluk vardı seninle içime işleyen yok şimdi birer birer kopup içimde belli ki seninle gittiler dönerler mi bir daha bilmem... |