İÇİME SÜRGÜN ELVEDALAR
kaç kez kanadı durdu
içime sürgün elvedalar kaç kez hatalarımı sessiz sedasız yüzüme vurdu gün batımlarına sordum vuslatı ruhsatı martı kanatlarına kızıl bir yağmur yağdı hayalperestliğe ansızın tutuklanan bir zeban büründü sessizliğe bütün duygular sana mahkûm hasret yorgunu dimağımda zaman ne yapsam dolmuyor hiç bir güzellik ne yapsam içime sinmiyor ve sensiz bölünür kalbimin gümbürtüsü hüzünlerimin öyküsü sensiz okunur bilemedim ki hangi izbe acır şu kısmetsiz halime zalimin zulmüne hangi izbe acır |