Düşleri çatlak iken saf tutulası imgelerin bozkırı yetmedi bozguna da uğradı mı yürek…
Esefle dikerken söküklerini varsın olsun dinmesi rüzgâr varsın nidalar sonlanmasın ve işte alametifarikası yüreğin kubbede saklı öznesi bilinmezin yer gök girmişken birbirine ve o devasa soyut rahle aşkın anbean yükselen çıtası yetmedi boyunu da aştı mı dalgalar insanın ve işte yüz görümü hüzün coğrafyalar ise engin debdebeli ve nasıl da derin hulasası sözcüklerin…

Kurak nidalar var.
Kıraç topraklarda yaşayan süs bitkileri.
Sözcükler dahi ölümlü
Neye meyleder ki şair?
Kıblesinden ayrı düşmüşse
Ve nidaları suskun iken
Gölgelerin
Arsız rotası
Yetmedi
Dinmez rüzgâr
Ve devinen minval

Göğün tebessüm ehli kuşları
Katmanlarında yüreğin
Adeta kıtalar aşar şair ve ahvali
Bir cürümse söz konusu
Bir rivayetse mutluluk iki kalp arası
Yalnızlığın uzamı
Var olmanın yanılgısı
Yâdında esaretin
Dün mizaçlı bir gövde midir yoksa delik deşik…

Hurafelerin boyunduruğu ve nazenin fıtrat
İçinde anne geçen her cümle her fısıltı
Ve her mevsim
Ninnilerle büyüttüğüm hüzün kütlesi
Semazen yüreğin de aldığı darbe
Bazen kasıtlı bir aşk
Bazen kasıtsız esen rüzgâr
Neyle iştigal sahi evren?
Boyunduruğunda kaderin
Bağ bozumu şiir
Üzümü yese de şair
İçinden çıkamadığı
Bağın korukları…

Baharın sevdalı konukları
Gök kubbede ve seferi iklimde
Esmesi akla zarar
Neyse zikre delalet
Fikrinden de asla caymazken şair
Ve derviş ruhu
Yırtık kaftanı
Sözcüklerse sırtından çıkarmadığı
Cübbesi
Cüssesi ile de derdi yok iken
Lakin an gelir
Delik deşik eder imgeler
Karartılar
O kör noktası cihanın ve şair
Arz eder.

Arşı alaya çıkan hüzün
Arzı endam eden umut
Kaç baytsa kapsadığı minval
Kat izi duyguların
Kaybolmaya ramak kala
Ve işte hedefinde zalimin
Bir cinnet eşiği iken
Kalem ne zamanki çekilse inzivaya
Cennetini gözden çıkarır şair
Ne de olsa aşktır aşk isyanı;
Firar
Edemediği bedenden.

Sükûnet diler
An gelir susar lal şiirler
Tutulan nutkuna değmesin gölge yeter ki
Ve efsunlu ilham perisi
Tüketilmiş ömürden arda kalansa sadece şiirler
Lafügüzaf
Şerh düşülesi hayata
Kimse şirk koşan şiire
Ve işte şiddetinde sözcüklerin artçısından
Arda kalan çok zengin bir metin
Elbet yürektir yürek cüret eden
Yürektir mahlası imgelerden
Sökün eden.

Ve o vaveyla
Tembihli babadan
Kulağına küpe nasıl ki aşk ile yaratılan
Her olgu
Her sevgi
Her düş
Her minval
Herkes olmaktansa
Hiçliğine razı şair
Şatafatlı yalnızlığının da kıyısına vuran
Nice çakıl taşı.

Beti benzi atmış bir kere cihanın
Sulh ister yürek
Ve şart koşar fıtrat
Sevebildiğinden de fazlası
İlintisi dünün
İbaresi ömrün
Gücü tükense de şairin
Hayallerinin perde arkası
İmha edemediği kadar hüznü
İdamesi ömrün
Gül mizaçlı bir hayal
Gülümseten bir suredir ne de olsa
Dinmeyen niyazına eşlik eden.

İlahi Aşkın vücut bulduğu
İlla ki umut ve sevgi ve şiir
Geriye kalansa üç nokta
Noktayı koyamadığı kadar yorgun mahlasına…