Her ne kadar şu an görevimi icra edemesem de, bu kutsal mesleğin fertlerinden biri olmanın gururunu hep taşıyacağım.

Bir şiiri sevdim kalemin ucunda yankılanan
bir de, bir bebeğin küçücük elini, avucumu sıkıca tutan...

İki canı birden kollayan ve hayatın varoluşuna şahitlik edip emek veren tüm ebe meslektaşlarıma gönül dolusu muhabbetler..

Merhamet olmalı önce yürekte..
şefkat...
sağduyu...
empati kurmalı
göz göze gelince.

Onun yerinde ben olabilirim
düşüncesi
hep var olmalı zihinde

Ve elinden gelenin en iyisi yapılmalı
of’lanmadan
acılara ortak olunmalı
yükselmemeli ses tonu
İncitmek hele .....asla

Kutsaldır bizim meslek
zira
can vardır özünde..
canından can kopana hürmet,
medet eyleyen gözlere
içtenlik gerek

Öyle kolay değildir
bir yavruyu dünyaya getirtmek

O kahramanın tutup elinden cesaret vererek,
dünyanın en güzel sesiyle
çınlayınca ortalık
’anne oldun’
diye müjdelemek.

Var mı ötesi ...
Öyle bir mutluluk peyda ki
ağlama sesleri yankılanır odada
ama
mutluluktan hepsi

Bir bebek ağlar doğdum diye
bir kadın ağlar anne oldum diye.
Ve bir ebe
dünyanın en güzel sahnesine
önce dahil
sonra şahit oldum diye

Mucizeye gözler hayran,
bir can daha var olmuştur dünya aleminde

Ve muştu verilir kapıda dört gözle bekleyene

"Gözünüz aydın babası...
nur topu gibi bir evladınız oldu.’