AHİTBugün kendimle bir antlaşma yaptım Geçmişi, geçmişte bırakacağım. Toplayıp hepsini ateşe attım Yakıp küllerini savuracağım. Mazide bırakıp acı demleri Kırgınlık, küskünlük, bütün kinleri İçimde büyüyen tüm sürgünleri Söküp yüreğimden çıkaracağım. Kuru yaprakları bir bir koparıp Kim ne demiş,neden demiş, bırakıp Yüreğimi mezarından çıkarıp Hayata yeniden sarılacağım. Günahlar, isyanlar sarmış ömrümü Düşünceler yağma etmiş günlümü Gönül zindanına kapatıp dünü Sadece bugünde var olacağım. Kötülük, kötünün yanına kalsın Ateşe dayanan dünyaya dalsın İsterse bu karar ölümüm olsun Mazlumun yanında yer alacağım. Birbirine bağlı ebed ve ezel Sabır Allah için olunca güzel Dünyalık dertleri bırak, sende gel Eğildiğim yerden doğrulacağım. Dünyanın çilesi derdi bitmiyor Nefsim gel dediğim yöne gitmiyor Baktım, ne söylesem kabul etmiyor Elini, kolunu bağlayacağım. Hatayı anlayıp dönmekte yarar Kadere isyandır en büyük zarar Hakk’ın rahmetine imânımız var Rızk için endişe duymayacağım. Nûriye’nin son arzusu, son dilek Ecel köprüsünü geçmek gülerek Bütün dostlarımla helâlleşerek Kabrime huzurla uzanacağım... Nûriye Akyol 8/2/2022 Görsel alıntıdır. |