0
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
179
Okunma
Varlığında değil sesini
yokluğunda anlar nefesini
insan insanı
Ne kadar yazarsan yaz
Sonsuz bir boşluk
ki asılı kalır dudağın uçurum kenarında
sözcüklerin dilinde
gökyüzünde yıldız kayması insan
parlaklığı geceye vuran
unutulmaz telvenin acı tadı
yaş alırken ömür
vermez dünü ve anı
yaşatır insanı ananlar
ve kalanlar tutunmaya mahkum
ne giden gelir
ne de yaşayan bilir
kıymetini toprağın
Can yakıcı gerçeğin kendisi
kucağında toprağın merhameti
iki gerçek bir içinde
Yaşam ve ölüm
kaynağı kurumayan
dilidir toprağın şiiri
04.04.2024
Sinan Gürbüz
5.0
100% (6)
