Kuzum-II
Karlı dağlar yurdun, gün vurursa sızarsın
Gönül baharında, kışlarına kızarsın Kar suyu, dağlardan gönüllere sızarsın Aylar senden yana, kızıp az az yoklarsın. Kar düşmeyen mevsim, bitap düşer, kor saçar Yerde toprak kurur, özlerdeki haz kaçar Kimi kullar döner, göklere elin açar Kalpler Hakk’tan ola, yanıp öz öz çıkarsın. Gökten avaz çeker, dağları beyaz bağlar Gündüzde naz eder, geceyi ayaz dağlar Kuluna az düşer, dillerde niyaz ağlar Özler Hakk’kı ana, çıkıp göz göz akarsın. |