BABASIZ
Baba gidince
Çocuğun Neşesi kaçar İçine kapanır Kendini yalınız hisseder Ne gülümser Ne de şımarır Kendiliğinden durgunlaşır Coşkusu neşesi biter Gözyaşını herkesten saklar Damlar damlar da yaşları Kalbindeki derinliğe akar Bir yanı boşluktur Her yanı dökülmüş kırılmıştır Babasız geçen o gözler Umudunda hep yorulur Baba gelmeyince Dünyalık keyfi kaçar Bir yanı mutlu görünse de Bir yanında soğuk rüzgâr eser |
Değerli bir şiir okudum gönül sesiniz var olsun tebrik ederim
Saygılarımla