Son Baharınan
sesinin boğukluğunda kayboldum
yıllar vardı yalnızlığında ulu bir çınardı bedenin sonbaharla yaprak dökercesine sızılıydı ağrılıydı sancılıydı bahar gelse diyordu sanki içinden güneşe vurulsam pencerenin camından perdeyi aralayıpta güneşliği kaldırsam güne dönüp yeniden doğuşa gerçek olan gündür dünden kalan dolaşıp boylum boylum son baharınan Cemal Karsavran |