EY VAVEYLAMI ÇALAN RÜZGÂR
yolum uzun
yazgımın zifirisine bulanıyor özüm yer, gök şahidim olsun ben savrulurken bir öteye bir beriye gidenler gelmiyor geriye ümitler de muradına ermiyor gidiyorum işte vedaları sökerek sözcüklerden geç kalmış vakitlerden imza altına alınamamış akitlerden gidiyorum sensizliğimi dinliyorum dilimin ucunda isyankâr dalgalar ellerimin avucunda riyakâr halkalar toslarken bu aşkın meddi cezirlerine az mı gemiler batırdım göz göre göre ey vaveylamı çalan rüzgâr o kadar güvenme kendine kanatlarımda yıllanmış aşk çırpıntıları içime attıklarıma kök saldım verdim şems yanıklarımı kendime bir star ısmarladım aklında bulunsun not: Başta seçici kurul olmak üzere tüm edebiyat defteri üyelerine şiirimi günün şiiri seçtikleri ve değerli katkılarından dolayı teşekkür eder selam sevgi ve saygılarımı arz ederim. |