Soğuk Bir Kış Gecesi

Karanlık bir kış gecesiydi. Gökyüzü, yıldızların ışığıyla parlıyordu, ama Ay’ın yüzü bulutlarla gizlenmişti. Kasabanın sokakları sessiz ve tenhaydı, sadece rüzgarın hışırtısı duyuluyordu. Rüzgar, kar tanelerini dans ettiriyor, onları bir o yana bir bu yana savuruyordu.

Evinin penceresinden dışarıya bakan Ayşe, ellerini ovuşturarak üşüdüğünü hissetti. Parmak uçlarından yayılan soğuk, yavaşça kalbine doğru ilerliyordu. Gözleri, karşı kaldırımdaki boş banka takılı kaldı. O bankta, bir zamanlar sevdiği adamla oturmuş, gelecek hayalleri kurmuşlardı. Şimdi ise, o bank boştu, tıpkı kalbindeki yer gibi.

Ayşe, gözlerini kapattı ve geçmişe daldı. Bir zamanlar, elleri birbirine değdiğinde, sevgilisinin sıcaklığı tüm bedenini sarardı. Onun gülümsemesi, en karanlık günlerini aydınlatırdı. Ama şimdi, o güneş parıltısı sönmüştü, yerini bulutlar ve yağmur almıştı.

Rüzgar, saçlarını okşarken, Ayşe, Ahmet’in sesini hatırladı. Onun için en güzel melodi, sevgilisinin fısıldadığı sözcüklerdi. Ama şimdi, o ses sustu, ve Leyla’nın dünyası sessizliğe gömüldü.

Leyla, bir şiir yazmaya karar verdi. Elleri üşüse de, kalbinin derinliklerinden gelen sıcaklıkla, sevgilisine dair satırlar döktü kağıda. Belki de bu şiir, onun ellerini ısıtacak, belki de uzaklardaki sevgilisine dokunacaktı.

Şiirini bitirdiğinde, Ayşe, pencereyi açtı ve kağıdı rüzgara bıraktı. Şiiri, kar taneleriyle birlikte gökyüzüne yükseldi, belki de sevgilisinin kalbine doğru yol alıyordu. Leyla, ellerini göğsüne koydu ve fısıldadı, "Ellerin üşürdü senin, ama hala içimde sıcaklığın var. Ve sevgimle ısıtıyorum, kışın soğuk gecelerini."

..
Ellerin üşürdü senin, kışın soğuk gecelerinde,
Parmak uçlarından yayılan bir hüzün vardı.
Bir zamanlar ellerimiz birbirine değerdi,
Sıcaklığınla içimi ısıtırdın, hatırlar mısın?
Bir zamanlar gözlerimizde güneş parlıyordu,
Gökyüzü mavisi gibi berraktı bakışların.


Bir şiir yazayım ellerin üşüdüğünde,
Gönlümün en derin köşesinden, sana dair.
Belki de bu şiirle ısıtırım ellerini,
Ve sevgiyle dolu satırlarımla sana dokunurum.


Ellerin üşürdü senin, ama hala içimde sıcaklığın,
Bir zamanlar paylaştığımız anılarla dolu sesini.
Şimdi bu şiirde, ellerimle sana sarılıyorum,
Ve sevgimle ısıtıyorum, kışın soğuk gecelerini.

UMUT VE SEVGİ-NEJAT HOCA