KuşKalbim... Kafesine sıkışmış kuş gibi Çırpındıkça acıyor kanatları Çocuk gülüşlerim düşüyor bahçelerime Ağaçlarımı taşladıkça birileri Hayalim, aklımla zıtlaşıyor Kopuyor ruhumun zincirleri... Korkuyor bazı bazı içimdeki kız Daha çok sarıldıkça hayata Ayağımdan kayıp gidiyor dün! Gün doğmadan gelmiyor Felaletin habercisi Önceden bilmiyor insan geleceği... Ruhum... Havalandıkça daha bir Fırtınaya karışıp yağmalanıyor Yarınsız çoraplar giyiyor ayaklarım Yalınsız yalanları uyduruyor aklım Kabuğunun içinde kanıyor yaram... Sızlamak erdeminde olgunlaşıyorum Biriktiyor cümle anıları albümünde Ama iyi ama kötü sahipleniyor Tüm yavru kuşlarını Tıklım tıkış yüreğimi sessizce taşıyorum... ... |