Vaktı be dayı
Elim el tutmaya hazır dururken
Dost sözü canımı sıktı be dayı Gurbette başıma huzur ararken Her belâ karşıma çıktı be dayı Yüreğime volkan ateşler düştü Çok yandı soğudu taşa dönüştü Bilge Ozan sustu cahil konuştu Bir çakal bir kurt’u yıktı be dayı Yıllardır gurbette yalnız ağladım Kanayan yaramı emsiz bağladım Dert deresi olup dertli çağladım Gözlerimde şimşek çaktı be dayı Yaban gurbet eller büktü belimi Düştümde kimseler tutmaz elimi Dost bildim kopardı gönül telimi Ağladım gözyaşım aktı be dayı Yaşlı gözlerimin yaşı dinmiyor Yiyip içip gezmek cana sinmiyor Daha diyeceğim vardır denmiyor Sevdiklerim benden bıktı be dayı Hayatın şartları koysa da naçar Şahin dostluk eker yalnızlık biçer Yıllar gelir geçer dertlerde geçer Geçmez kırık kalbin vaktı be dayı Almanya Ali Şahin (Azizoğlu) |