Salome'ye Mektuplar - 14Salome’ye; kutsamıştın sessizliğini acına şifa niyetine. duyardım seni yol aldıkça sessizliğindeki külünün sesini. içinde kaybolduğun duman duman efkârın yüreğindeki acıdan çok uzaklara atlatma haberler salıyor Salome bitirdin mi sessizliğini sessizlikten sesler duydukça. vurdukça kıyına küllenmiş ıslak acılarım bıraktın mı çığlığını gökyüzüne kucakladın mı kendinden çağrı ötesi kendiliğinden geleni kıyında... yanan hem de çığlıklarla yanan sen! ne gül ne de bülbül kaknüs ve kül yükselen toz ve duman. ve de vasati kırk çöp seni yeniden yakmak için tamtamlarla etrafında dolanıp duran Salome’den; külüne sinen bitirmez ki ayini can ateşine kav vuran yağız yüreğini kavuran kaknüs ve gül bülbül ve kül ... |