İlk günkü hisler gibi hâlâ aklımda
Gün doğmamış topraklar arıyorum, gözlerindeler.
Etrafımdakilere onları tarif ediyorum, tanımıyorlar. Ah nasıl unuturum, onlar gözlerindeki hoş görüntüyü bilmezler. Tekrar ve tekrar anlatmaya çalışıyorum, anlamıyorlar. Çünkü biliyorum, gözlerinin güzelliğini anlatamıyorum. Kuşları bile kıskandıracak müzikler arıyorum, sesindeler. Etrafımdakilere onu anlatıyorum, ihtimal bile vermiyorlar. İnsanların içinden bu yüzden ayrılıyorum, kendilerinden başka bir şeyi sevmezler. Tekrar ve tekrar söylemeye çalışıyorum, duymuyorlar. Çünkü biliyorum, sesindeki sükûneti kelimelere dökemiyorum. |