Köşesi yanık anılarla köy çocukluğum
Köy çocukluğum
Köşesi yanık, Anılarım da kalan Hiç çıkmayan, Torunlarımı severken O anları, burnumda tüten Kara, kuru, çelimsiz Koşarken, yürürken Dikkatsizlik yüzünden Yere düşüp kalkan Burnu ufak bir hapşırık ta Hemen kanayan Ufak bir azarlanmada Hemen ağlayan, zırlayan Nazlı, şımarık salya sümük Çocukluğum Bir günlük çobanlığımda da Kınalı kuzuyu, kurtlara kaptıran çoculuğum Buram buram seni soluyorum Köy kokulu çocukluğum Köy meydanında, kerpiç köy damında Al satarım, bal satarım İstam ölmüş ben satarım Kör ebe oynadığım çocukluğum Ucu sivri değnekle köy yamacında madımak çıkardığımız, kenger sakızı ile sevindiğimiz, rıbes, marsing, böğürtlen, mantar, Gelincik menekşe papatya topladığımız Köy kokulu çocukluğum Tırpanla tarla biçen hüseyin amcam, tırmıkla ekini toplayıp deste yapan dilber yengem, dertli annem Tarlaya ibrik içinde yayık ayranı,üzeri kurutulmuş etten kızartılmış tere yağlı bulgur pilavı, yeşil soğan la reçberlere tarlaya yemek getiren Şen şakrak feride yengem, Köyün Delikanlıları arasında hava atan Mehmet amcamla geçen köy kokulu çocukluğum Nenemle köy kilerinde, karakovan arılara bal tutmada ensemden arılar tarafından sokulduğum canımın acısı ile hüseyin amcama koştuğum Arı iğnesi ile şişen, iğnesi çıkarılıp yoğurt sürülerek zehiri alınan çocukluğum Köy kokulu çocukluğum Boğmacaya yakalandığım Gaz yağına kıtlama şeker banarak Kır atın sütü içirilerek öksürüğü giderilen, köy kokulu çocukluğum Doktor yok, hemşire yok, sağlık ocağı yok, hastahane yok Canımızın, Allaha emanet olduğu, köy kokulu çocukluğum 67 yaşımdan da olsam da hala Anılarımda seni yaşıyorum Seni soluyorum Köy kokulu çocukluğum ____şair 67 _____ Ali Cemal AĞIRMAN |
çocukluk anılarım nem olup gözlerimeden döküldü