********************
Yalnız sokak lambaları gibi yitikliğim
Şimdi senin hasretinin kıyısında.
İçimde bıraktığın bu koca hüzün olmasaydı
Savurmayacaktı beni hazan rüzgarları
Adını unuttuğum adressiz sokaklara ...
***
Ağlıyorum..
Bu yağmur bulutu hiç geçmeyecek mi ?
Her şey karanlık bu akşam
Aslında gittin gideli suskun içimdeki şarkılar
Küskün, her şey küskün ...
Kitapların eşyaların...
Kırık aynadan yansıyan odan ; hepsi öyle bıraktığın gibi.
Pencere kenarındaki menekşelerin
Küçük yıldız çiçeklerin, solmuşlar boyun bükerek.
***
Ağlıyorum yine, akşam
İnsanın insana ettiği bu zulmü
Acımasız katı yüreklerdeki duygusuzluğu
Atılan kap kara imzalarla ...
İçimizde açtığı derin yaraları.
Hadi kanayan yaralarıma
Neşter vuruyor akşamlar gel !
***
Zaman, yılkı atları gibi dolaşır, yönsüz rotasız
Sözcükler yetersiz kalır yokluğuna.
Sana gelen menzilleri bilemem, gelemem
Öyle yanıyor ki şu kalbim gittin gideli
Her gece içimde bir çocuk ağlar.
***
Kara bulutlar dolaşır gök yüzümde
Yıkılmış hayallerime geçer simsiyah trenler.
Parmaklarıma değil
Yüreğime basılır ; bir yanıp bir sönen
Bu ateş ...
Gözlerim karanlığın penceresinde
Gelişini beklerken dualar eder.
***
Ateşler sarıyor geceyi
Dallar kuru, dallar yapraksız şimdi
Umutlarım Sonbahar.
Sesim hıçkırıklarda saklı.
Ellerini ver bana
Gidelim ayrılıklardan...
Gözyaşlarımız hoşçakal...
***

Günay Koçak

15. 3. 2024


YENİDEN