Kod
Kod
’İnsan ancak bilinene erişir’ Ayarlarımı uyduramıyorum akrepe yelkovana zaman mefhumu Her gün kendini yeniden kuruyor kurduğum yerde duruyorum ilkten sona Güneşe bakıyorum yürüyor ay aheste yıldızlar yorgun Gök üstüme iner mevsimler kendini yeniler toprak verdikçe yer Okumadım kimse bir şey öğretmedi bildiklerim bilinmişten gelen bilinmezliğe giderken ’’Bilinmeyenin sahibi var elbet’’ Coşkûnî |