* Nereye uzansam elim kırıldı *
* Vicdansız gurbette gülüm kırıldı *
* Göz göre göre ah... belim kırıldı *
* Bitsin sonbahar düşleri de göreyim *

Tam da akşamlar inince sulara
Gün serpip son ışıklarını ufuklara
İşte bu saatlerde hasretin yerleşir gözbebeklerime
Sonbahar hüznü saçılır pencerelerime
Kurt ulumalarının yayıldığı ormanlara
Tam da bu saatlerde korkular yerleşiyor yüreğime

Hayallerimde kaldı seninle
Tam da bahar kuşları ile şarkılar söyleyecek ken
Gittin ya... gittin o uzaklara
Yaşanmamış umutlarımız gelip oturdu
Bir yumruk gibi boğazıma
Güz’le kış’ın buluştuğu heveslerim karıştı kar yağmurla
Düş kırıklıkları yaşattı ani gidişin
Şimdi içimi yiyip bitiriyor
Akşam kuşları

Pencerelerde ışıklar görüyorum ; mutlu ve kahkahalı
Oysa ; yalnızlığımın girdabında boğuluyorum
Sokak lambaları sisler içinde uzuyor geceye
Ben, bir sokak lambası kadar bile
Işık saçamıyorum ıssız gecelere
Geceler düğüm düğüm içimde
Atamıyorum ayrılıkları sırtımdan

Öyle yalnız ve yitiğim ki
Kalemimle dostum bu sıralar
Bir de hayalin oturuyor gözlerime
Sonra bir tıkırtı kapıda
Sen gelmişsindir ; bir düş kuruyorum öylesine işte
Bir mutluluk yanılsaması içimde
Günler ve geceler boyu karşımdan gitmeyen

Yanan alnımı camlara dayayıp
Hayaller kuruyorum seninle dolu
Gün sonunu seyrederken ufuklarda
Sonra sıcacık geceler doluyor tüm tenime
Isınıyor üşümüşlüğümüz
Yalnızlığımız çoğalıyor kuşlarla
Bir masal perisi uzanıyor düşlerime
Uykuma, rüyama, ve ellerine tutunuyorum

Dayamışım başımı soğuk duvarlara
Akşam için söylüyorum yüreğimin şarkısını
Bir yolcu bekliyorum, bir yolcu ; ne zaman ki ?
Yüreği mahsun, yıpranmış duyguları ile
Bir güneşin huzmeleri
Sızacak donan yüreğime

Ne mi yapıyorum ben
Her gün doğumu
Her gün batımı umutla
Gelmeni bekliyorum
Gözlerimde
Özleminin
Mor bulutları ile

Günay Koçak

10. 3. 2024