Evrensel bir bütünlük içinde,
Yıldızlar, güneş, ay, ve dünyanın doluluğu,
Dağların mağrur duruşu, nehirlerin şarkısı,
İlkbaharı müjdeleyen kelebekler,
Yağmuru indiren göksel varlıklar.
Her nefeste ölümün izi,
Her lezzette ölümün sırrı saklı.

Her canlı, insandan bitkiye, hayvana,
Güzelliğini seyrettiğinde,
Ölüm ürküntüsüne kapılırsın,
Hayatın döngüsü ölümle tamamlanır.
Ah, ölümü yıkım sananlar bilmezler,
Onun toprakta yeni hayatlar yeşerttiğini!

Renkler, tatlar, mevsimlerin çağrısı,
Kışın beyaz sessizliği, yazın kızıl güneşi,
Hepsi bir gün ölümle buluşur.
Sevilen aslında hayatın kendisidir;
Ölüm ise, onun sonsuz kucaklaşması.

’La ilaha illallah’ seslenişi ebedi,
Kaygılar nafile: Yaratıcı yaratığıyla bütün,
Ölüm karanlığı, ’illallah’ ile aydınlığa kavuşur,
Evrenin derinliklerinde yeni başlangıçlar yeşerir.
Ölüm, sonsuzluğun kapısını aralar,
Ve cennet, yüce yaratıcıyı tanıyanın son durağıdır.

M. Talat Uzunyaylalı