Bir düş gördüm en fiyakalasından
Bir kadın ömrümü biçiyordu,gecenin rüzgarında
Elmaların altında otlar nasıl yeşilse
Ben de öyle mutluydum
Saçların uzanıyordu başaklara
Ellerin örtüyordu,öğlen güneşini
Bulutların altında yürek nasıl atıyorsa
Ben de öyle mutluydum


Uyandım ,düşlerimi terk ederek
Yorgun bir gezgin gibi duvarlara baktım
Yoktun!
Yoktun!
Oysa soluğumuz sevişmişti
Bir şehri yıkmıştı,beyaz bir uygarlığı imzalayan ellerimiz
Şimdi şehirde krallar ölüleri sayıyor
Ve ben de günleri..


Çağrılırım kadife seslerle
Şehrin aşığı,mısraları kambur
Münzevi bir zat..
Bunca yollar geçtim
Bunca çığırlar aştım
Bunca kıyıya çıktım
Ne vakitten anlarsın
Ne bayram bilirsin
Ne gündüz ne de gece
Nereye vardıysam, hüzün kervanları gördüm
Seni gördüm
Seni gördüm


Sevgilim meltemdir söyleten
Şiirin beyazlığını
Biliyorum ,gözlerim seni görmeyecek
Mum ışığı gibi diriltsem de karanlığı
Şarkı olup geçsem de gecenin içinden
Getirsem de sana avuçlarımla şafağı
Eğilsem de toprağa dua ile aşk ile
Gözlerim seni görmeyecek