Duman
yetmişli desenlere aitim
duvarlarım kağıtlı boyanmamış yine birkaçı peşpeşe gidiyor gökyüzüne bu merdiven siyah pastel bu merdiven yokuş bende yerde oturmuş öküz ellisine giren çiçekleri yiyor bir abajur sarı denizler var epey ben hiçbirinizi tanımıyorum diyemem yerden yükselen şarkılarla akorum bulutlarda çok yavaş kalkacağım bu yüzden saçlarım kazılı yağmur yiyemem babanne peşpeşe düşeceğiz burada anlaşalım ben aslında toprağa azot bu merdiven siyah pastel kendime peşinen söylüyorum yerde oturmuş umut ve bir şifonyer insanım tütüyorum |
tebrikler...