* Acılar güçlendirirmiş insanı *
* Neden mi ? *
* Daha iyi intikam almak için *

Sana uzaklardan
Bir yığın hüzün bulutlarını gözlerime
Atıp gittiğini biliyor musun ?
Kar soğuklarının titrettiği yüreğimi
Ne güldürebildi zaman
Ve, ayrılık büktü bileğimi yaman
Vakitsiz gidişine, vedasız kayboluşlarına
Hala ; yanan yüreğimin tesellisiz kalışına
Bir çare olmadı , hayallerimdeki seslenişin

Bahara yolumuz çıkacak sanırken tam
Zemheri ayına bırakılmış hıçkıran bir yarayım
Şimdi uzaklardan da uzak bahçelerine
Artık
Yaz sıcaklarında koşmayacak ayaklarım sana
Ellerim uzanmayacak incir dallarına artık
Gönlümde yaralı incir kuşları
Bir çöl yangınına dönen kalbim
Şimdi sensiz inler, gece gündüz bilmez de

Sana uzaklardan
Yazsam da gönüldekilerini
Bir nebze su serpmez yüreğime
Hüznün varken şu gönlüme
Hayat tarlasından güller toplayamamışım anladım
Simsiyah dikenler yolumu kesmiş
Kan yürümüş ayaklarıma
Ellerimde çaresizliğim prangalanmış !

Bil ki
Kırık kalbimi ne onarabildi çiçeklerin
Ne gecede huzur buldu yüreğim
Korku dolu karanlıklara döküldü yağmurlarım
Çırpınışlarımda tutmadı ellerimden, kuşlarım

Gidişindi
Savurdu çöllerden çöllere beni
En son gobide yoruldum kızgın kumlarla
Hasretinin
Yağmurları ıslattı içimin yangınını
Tel tel eriyen hücremdi bilmedin !

Hep hayalimdi
Çalınacak bir gün kapım
Karşımda sen
Karşımda sesin ve sen
Artık hayal değil
Bir desem bir desem
’Geldin mi ?’
Sevinç sağnakları gözlerimde !

Günay Koçak

3. 3. 2024