EfendimKelkit çayı gibi düşünün hünersiz bir yalnızlık ile ben, isimsiz susuzlukların yanık bağrına akıyorum..! Nefisin elinden kaçarak sığındım gönüle açarak neyim var neyim yok saçarak âleme doğru bakıyorum Nerdeyim ne bilim azarak ? kendi mezarımı kazarak bu dünyaya yalan yazarak bir çivi de ben çakıyorum Yüce âşkla imândır özüm yanadır Hakktan yana sözüm bu sebepledir iki gözüm bülbül misali şakıyorum Olmamak oyunda oynaşta akıl-fikir gerek en başta güzel ahlâk lâzım her yaşta niye yok diye takıyorum Gümüşhanlı’yım ne demeli yiğitliğin mertçe emeli doğruluktan yana temeli bu yüzden ağıt yakıyorum y/aktım Efendim |