Gidiyor
düşündüm-taşındım özlerimi
neler deşiyor, neler didiyor doldurup boşalttım gözlerimi yoksul öykü bırakan gidiyor! var öyküde, ülküde yüzün var ötesinde hep aynı hüzün var berisinde görünen güzün var yakaya rozet takan gidiyor yerin tepesidir yerin dibi ister gürbüz olsun ister cibi diyeceğim Yeşil Irmak gibi böyle kabilden akan gidiyor!. savrulur başımda bulutlarım kıyama dururken umutlarım kimi yererim, kimi kutlarım? göyne gönülden bakan gidiyor hırsız olup fine-fesat çaldık biraz hisse birazda pay aldık alevler içinde kala kaldık yürek kavurup yakan gidiyor... uhrevi dünya içindir ülkün kimyası bozuldu bizim mülkün ak öfke, kara umut ne mümkün şiirdeki Han, Hakan gidiyor. |