KÖR KÜTÜK
bahar mıydı,
düşlere daldıran, yüreğe can, cana mülkiyet bahşeden, cam önünde hiç durmayan kanat kıvrınışı, fidelerin tomurcuğa durması, yok yok basbayağı kara kış, g’özlerim bir şakayık şakıması, gün pılısını pırtısını toplayıp arşa meyletti, düşler düşü düşüverdiler, ne cam ne cama düşen gölgeler, bir ben beni bana gösteren tuvaller, bir de sesimin sessiz tınısı, kulağımda kalan bir yarım es, anlamı anlamsız, harfi harfsiz, bir kırık kalp işte ne duyar ne duymaz, öyle yarım, öyle kulpsuz bir fincan, ne katran karası, ne duvarsız iplik, bildiğin kör kütük… Sibel Karagöz #sibelkaragözşiirleri #sibel_karagoz |
Tebrikler...